مسیحیت 1

تاریخ تفکر مسیحى از آغاز تاکنون داستان درازى داشته است. براى آن که بتوانیم تا حدودى با فضاى ذهنى اندیشمندان غربى آشنا گردیم، به روند کلى آن اشاره‏اى مى‏کنیم.

هنگامى که پیروان مسیح‏ (ع) از نعمت حضور این پیامبر الهى در میان خود محروم شدند و حضرتش به سوى آسمان‏ها صعود کرد[۱]، رسولان و حواریون آن حضرت به تبلیغ آیین مسیح‏ (ع) پرداختند و رنج ‏هاى زیادى را متحمل شدند.[۲]

  

ولى پس از مدت کوتاهى «پولُس» – که باید وى را معمار مسیحیت کنونى دانست – رهبرى مسیحیت را به دست گرفت. وى نخست یهودى بود و مسیحیان را آزار فراوان مى‏داد، اما پس از چندى مسیحى شد و توانست در میان مردم نفوذ پیدا کند.[۳] او به عنوان رسول عیسوى در شهرها گردش مى‏ کرد و عقیدۀ مسیحیت را در ضمن دگرگون کردن آن، گسترش مى‏داد.[۴]

دین عیسى در آغاز به گونه‏ اى دیگر بود و «پولس» آن را به شکل کنونى در آورد. او که «خیلى نگران نبود عیسى چه گفته است»[۵]. مسائلى چون الوهیت عیسى‏ (ع)، فدا شدن وى در راه گناهان، و الغاى شریعت را از عقاید مشرکان اقتباس کرد و به مسیحیت افزود.[۶]

با این وصف، عیسى‏ (ع) که پیامبر خدا بود، خدا شد. خدایى که آمده بود تا مصلوب شود و با مصلوب شدن خویش گناهان پیروان خود را پاک کند. از این رو، مصلوب شدن عیسى ‏(ع) به عنوان یک مفهوم کلیدى در مسیحیت مطرح است که اگر یک مسیحى آن را انکار کند و نظر قرآن را بپذیرد که عیسى قبل از مرگ به آسمان صعود کرد، دیگر نمى تواند مسیحیت موجود را پذیرا باشد و چاره اى جز پذیرش اسلام نخواهد داشت.

از سوى دیگر، حرکت عیسى که براى اصلاح عقاید باطل گسترش یافته در بین یهودیان آغاز شده بود، با انکار شریعت[۷] که پیکرۀ اصلى دین در حوزۀ عمل را تشکیل مى دهد، به انحرافى دو چندان گرفتار گردید. در فرهنگ مسیحى واجب، حرام، و حلال مفهوم خود را از دست داد و الزام به شکل خاصى از عمل در امور مختلف از میان رفت. به همین دلیل، در حالى که ما ، به عنوان مثال، شاهد آیین و شرایط خاص ذبح در بین یهودیان هستیم، در مسیحیت هیچ آئینى در این جهت وجود ندارد.

__________________________________________________________________________________________

[۱]. به عقیدۀ مسلمانان و نصّ قرآن کریم، آن حضرت مصلوب نشد و در حال حیات خویش به آسمان ‏ها رفت. ولى به اعتقاد مسیحیان آن حضرت مصلوب و به قبر سپرده شد و پس از آن دوباره زنده گشت و چهل روز، یا سه روز – بنا بر اختلاف اناجیل – نزد حواریون مى‏آمد و پس از آن به آسمان‏ ها صعود کرد. )ر.ک: قرآن کریم، سوره نساء، آیات ۱۵۸ – ۱۵۷ و انجیل لوقا، باب ۲۴ و عهد جدید، کتاب اعمال رسولان، باب اول(.

[۲]. ر.ک: عهد جدید، کتاب اعمال رسولان.

[۳]. براى آگاهى بیشتر از داستان ایمان پولس، ر.ک: عهد جدید، کتاب اعمال رسولان، باب نهم به بعد.

[۴]. در منابع اسلامى احادیثى وجود دارد که پولس را در ردیف کسانى چون فرعون و نمرود قرار مى‏دهد و مى‏گوید این افراد در سخت‏ترین جاى جهنم به بدترین وجه عذاب مى‏شوند )ر. ک: مجلسى، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۸، ص۳۱۱، مؤسسه الوفاء بیروت، لبنان، ۱۴۰۴ق).

[۵]. ر.ک: کارپنتر، همفرى، عیسى، ص۱۵۴، مترجم: کامشاد، حسن، طرح نو، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۶]. برخى از محققان غربى به این موضوع تصریح کرده‏اند. )ر.ک: بى ناس، جان، تاریخ جامع ادیان، ص۶۱۷، مترجم: حکمت، علی اصغر، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی [علمی فرهنگی]، تهران، چاپ پنجم؛ و کتاب مقدس، عهد جدید، رساله پولس رسول به غلاطیان و رساله اول پولس به قرنتیان، رساله اول پولس به تیموتاؤس و عیسى، ص۱۵۴).

[۷]. مراد از شریعت، بخشى از دین است که به رفتار انسان‏ ها در رابطه با خدا، با دیگر انسان ها، با طبیعت و با خودشان ارتباط دارد. از این بخش به «فقه» نیز تعبیر مى شود (هادوی تهرانی، مهدی، ولایت و دیانت، پاورقی ص ۳۷، مؤسسه فرهنگی خانه خرد، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش).

منبع : دائره المعارف اسلام پدیا