امام حسین (علیه السلام)، امام سوم شیعیان جهان، در سوم شعبان سال چهارم هجری در مدینه به دنیا آمد. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نام ایشان را «حسین» نهادند. کنیه ایشان ابو عبداللّه و دارای القابی؛ مثل عطشان (تشنه در کربلا)، مظلوم (ستمدیده)، قتیل العبرات (کشته اشکها)، سیدالشهداء (سرور و سالار شهیدان)، ثار الله (خون خدا)، قتیل الله (کشته شده در راه خدا)، خامس آل عبا، سبط، شهید، وفى، زکى و … است. نام پدر بزرگوار او حضرت على بن ابىطالب (علیه السلام) و نام مادرش حضرت فاطمه (علیها السلام) است.
انسان واژه ای است عربی، اسم جنس (عام) که برای مذکر و مؤنث، جمع و مفرد یکسان به کار می رود. انس در مقابل «جن» است.[۱]
عقیده به آوردن وحی توسط عیسی به گونهای که مسلمانان در مورد قرآن و پیامبر اسلام معتقدند، در مسیحیت جایی ندارد. آنان عیسی را تجسم وحی الاهی میدانند و به عقیدۀ آنان وی نه حامل پیام، بلکه عین پیام بوده است.[۱]
کتاب مقدس مسیحى نیز با مشکلات اساسى مواجه است. از یک سو، اناجیل موجود سند تاریخى ندارند و بنابر اظهار خود محققان غربى[۸] مدت ها بعد از صعود عیسى (ع) و در جریان فعالیت ها، درگیرى ها و نفوذ افکار«پولس» و حتى پس از آن – هنگامى که عقاید انحرافى وى بر جامعۀ مسیحى تسلط پیدا کرده بود – نوشته شدهاند.
تاریخ تفکر مسیحى از آغاز تاکنون داستان درازى داشته است. براى آن که بتوانیم تا حدودى با فضاى ذهنى اندیشمندان غربى آشنا گردیم، به روند کلى آن اشارهاى مىکنیم.
هنگامى که پیروان مسیح (ع) از نعمت حضور این پیامبر الهى در میان خود محروم شدند و حضرتش به سوى آسمانها صعود کرد[۱]، رسولان و حواریون آن حضرت به تبلیغ آیین مسیح (ع) پرداختند و رنج هاى زیادى را متحمل شدند.[۲]
ادامه مطلب ...